Diego El Cigala heet voluit Diego Ramon Jimenez Salazar. De koosnaam ‘El Cigala’ betekent de kleine garnaal. Deze bijnaam kreeg hij van collega’s vanwege zijn kleine gestalte en zijn grootse uitstraling. Diego El Cigala begon, zoals zoveel flamencozangers, met het zingen op straten en pleinen, in flamencoclubs en -cafés. Zijn goede gevoel voor ritme leidde ertoe dat hij ook regelmatig gevraagd werd als begeleidend danser. Na jarenlang te hebben getoerd als achtergrondzanger en danser bij grote flamencosterren (zo zong hij met Mario Maya, Faíco, Farruco, El Güito, Manuela Carrasco, Cristóbal Reyes, Carmen Cortés en Joaquín Cortés), besloot Diego in 1994 dat het tijd werd om voor zichzelf te beginnen. Hij bracht een aantal flamenco-albums uit en uiteindelijk betekende de samenwerking met Bebo Valdés zijn doorbraak naar het grote, internationale publiek.
Diego zingt voornamelijk in de traditionele flamencostijl en interpreteert die op een meesterlijke en simpele manier. Zelf omschrijft hij zijn muziek graag als ‘fresh Flamenco’, omdat het een mix is van de pure flamencozang met andere muziekstijlen. Het album ‘Lagrimas Negras’ dat Diego El Cigala opnam met de toen 85 jaar oude Cubaanse pianist Bebo Valdés, is bijvoorbeeld een soepel klinkende fusie tussen Cubaanse ritmes en flamenco vocalen. De BBC radio en de New York Times waren razend enthousiast over dit album. Na ‘Lagrimas Negras’ bracht Diego el Cigala nog een album uit waarop hij flamenco mengt met Cubaanse ritmes: ‘Dos Lagrimas’. Op ‘Dos Lagrimas’, waarvan in Spanje al bijna 200.000 exemplaren zijn verkocht, speelt hij met pianist Guillermo Rubalcaba en percussionist Tata Güines.
Filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=bs73eGP0BEM&feature=PlayList&p=D7E0B02C014ED934&index=0Foto en bron: www.paradiso.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten