Even langs de Spaanse kiosk " los kikos" - golosinas

Dat is lang geleden, mijn oog valt op mijn favoriete snack uit mijn kindertijd, Kikos. Elk jaar kreeg ik als kind van mijn oma een grote zak van ruim een kilo om naar Nederland mee te nemen. Dit omdat je ze in Nederland jammer genoeg niet kon krijgen. Aangezien ik er maar niet vanaf kon blijven, ik at mijn buikje namelijk helemaal rond, verstopte mijn moeder de grote zak met Kikos zodat ik ze niet zo snel kon vinden. Maar mijn speurneus zorgde ervoor dat ik niet lang hoefde te wachten om dan stiekem zelfs de zak leeg te eten. Kikos zijn geroosterde mais die je in Spanje los kan kopen op de markt of in de winkel die frutos secos (noten/zaden/gedroogd fruit) verkopen en ook in de Spaanse kiosk waar ze net als de pipas (zonnepitten) in kleine zakjes verkrijgbaar zijn. Vroeger had je ze alleen met zout erop, tegenwoordig heb je ze in verschillende smaken, BBQ smaak en met ham etc. Ik kan me nog herinneren dat ze jaren geleden, maar dan heb ik het ook echt over jaren geleden de zakjes Kikos ook te koop waren bij de Jamin voor ik dacht 50 cent (guldentijd), maar pin me er niet op vast. Weet iemand of de Kikos nog tot het assortiment van Jamin behoren? Eens kijken of ik binnenkort eens langs de Jamin kom. Ook meen ik mij te herinneren dat ik ze ook eens bij de Albert Heijn heb gezien. Pas wel op voor dat je tanden niet breken, de kikos zijn hard!

Foto: http://farm1.static.flickr.com/78/181766307_d30a61a2b7.jpg?v=0

Even langs de Spaanse kiosk “chupa chups, jeugdsentiment” – golosinas

Als kind op vakantie was het een waar feest als je wat centjes kreeg om wat snoepjes te halen. Maar ook als je meeging met je ouders langs de barretjes om hier en daar wat te drinken en tapas te eten, want de bar was goed op kinderen ingespeeld. Van computerspel, kauwgomballenautomaat tot kinderautomaten met kleine cadeautjes. Sommige hadden zelfs een voetbaltafel waardoor je snel vrienden kon maken. Ze verkochten altijd wel zakjes chips, Kinder Surprise en niet te vergeten de Chupa Chups lollies. Om even terug te gaan naar dit jeugdsentiment gaan we dit keer even langs de Spaanse kiosk om wat Chupa Chups te kopen. Niet voor mijzelf hoor...ik heb nog wat kleine neefjes en nichtjes.
Chupa Chups is een Spaans bedrijf dat is opgericht in 1958 door de uit Barcelona afkomstig Enric Bernat. In 1950 werkte Bernat voor een appel jam bedrijf. Nadat hij het idee opperde om lollies te maken, vertrokken de investeerders, nam hij het bedrijf over en veranderde de naam in Chupa Chups. Hij verkocht een gestreept snoepje op een houten stokje voor 1 peseta per stuk. Het idee kwam door Mark Eaton, die klaagde erover dat zijn kind plakkerige handen kreeg en steeds met een doekje moest afvegen door de smeltende snoepjes. Bernat speelde daar op in door in te zien dat snoepjes niet waren ontworpen voor de belangrijkste consumenten, de kinderen. Winkels kregen vanaf toen de instructie om de Chupa Chups te plaatsen naast de kassa waar de kinderen er makkelijk bij konden komen in plaats van wat gebruikelijk was achter de toonbank. Binnen 5 jaar werden deze verkocht aan 300.000 winkels. Maar dit keer wegens tekort aan Spaans hout werd het houten stokje vervangen voor een plastic stokje. Na de dicator Franco (1939-1975) ging het bedrijf internationaal. Het bedrijf heeft 2000 werknemers en 90% wordt gegenereert uit verkopen in het buitenland. Sinds 1991 heeft zijn zoon Xavier het overgenomen en sinds 2006 is het in handen van de Nederlands/Italiaanse multinational Perfetti Van Melle.
Wist je dat..
* De naam Chupa Chups is afgeleid van het Spaanse werkwoord chupar, dat zuigen
betekent.
* De Chupa Chups logo is ontworpen door Salvador Dali.
* Onze eigen Johan Cruyff die coach was van FC Barcelona, rookte 20 sigaretten per dag voordat hij een hartoperatie onderging, nadat hij met roken stopte begon hij aan de Chupa Chups.

Bron: Wikipedia

Even langs de Spaanse kiosk " A por pipas "- golosinas

Wie wel in Spanje is geweest, kent ze wel, de kiosken waar ze niet alleen kranten en tijdschriften verkopen maar ook een ruime keus hebben aan snoepjes, chips en andere versnaperingen (golosinas). Dit keer koop ik geen krant maar een zakje zonnebloempitten. Voor menig Nederlander een waar raadsel aangezien zij het eerder aan hun parkiet zouden geven dan zelf zouden willen oppeuzelen, tenzij het brood is met hier en daar wat zonnebloempitten dan wordt er nog wel een uitzondering gemaakt. Wat maakt dit vogelvoer nou in vredesnaam zo interessant zou je kunnen afvragen? Een duidelijk verschil, is dat er in Spanje het buitenleven meer speelt dan in Nederland. Dit is natuurlijk niet zo gek, als je bedenkt dat het mooie weer daar, dat makkelijker toelaat. Gedurende het heetst van de dag zal je een Spanjaard niet zo snel buiten treffen maar zodra de zon onder is, zoeken ze afkoeling in de buitenlucht en beginnen ze aan hun dagelijkse tijdverdrijf. Men maakt een wandeling, praat met de buurman, zoekt elkaar op buiten op het plein en tegelijkertijd gaat het zakje zonnebloempitten mee. Je hebt het nauwelijks door of binnen een mum van tijd ligt er een berg schilletjes op de grond, zijn je lippen verschrompeld door het zout en kan je niet stoppen met eten todat je zakje echt leeg is. Het werkt verslavend. Misschien een tip voor de rokers die sinds het rookverbod in horecagelegenheden op zoek zijn naar een substituut. Deze verslaving is rijk aan vezels en overzadigde vetzuren.