Siësta met uitsterven bedreigt ? - gebruiken en gewoonten

De siësta is niet meer wat het geweest is, hij lijkt niet meer te bestaan. Het woord siësta is afgeleid van het Latijnse sexta (hora), " het zesde (uur)": de Romeinen telden hun uren vanaf zonsopkomst. Het zesde uur was voor hen daardoor het middaguur. Een siësta (ook de spelling siesta is aanvaard) is een middagdutje, vaak na de lunch als de zon zijn hoogste positie bereikt heeft. Dit is een veel voorkomende traditie in warme landen, die heden ten dage voornamelijk nog in Spanje in ere wordt gehouden; het woord wordt dan ook voornamelijk met dat land in verband gebracht. Ik kan je vertellen dat gedurende de warmste uren op de dag, dat je ook geen enkele puf hebt om iets van actiefs te doen. In de kleine dorpen waar veel ouderen wonen, is het dan tussen 14:00 en 17:00 uitgestorven, je vindt er geen kip op straat. Er vindt nu echter een verandering plaats vooral in de grote steden en die werkzaam zijn op kantoor. Door Europese regelgeving is het algemeen houden van de siësta in Spanje onder druk komen te staan. Het is ook best wel genant als je zaken doet met een internationaal bedrijf, dat je je Spaanse conculega's of klanten niet kan bereiken omdat ze een siësta aan het houden zijn. Veel bedrijven willen ook niet meer van 's ochtends vroeg tot 's avonds 21 uur open blijven, met een siësta als onderbreking. Wat wel gehandhaafd blijft is een uur middagpauze voor de warme maaltijd. In de zomermaanden is het heel gebruikelijk dat in Spanje veel winkels dicht blijven tijdens de siësta. Om maar niet te spreken over de maand Augustus dat er veel bedrijven zelfs helemaal dichtgaan, wegens vakantie. Grotere supermarkten en horeca-gelegenheden blijven vaak wel open gedurende de heetste uren van de dag. Rop Zoutberg stelt in zijn weblog bij het NOS-journaal dat de siësta een typisch Spaans gebruik is en in de naburige landen zoals Portugal onbekend is. Bovendien was het, getuige de kranten uit einde van de 19e eeuw, in die tijd nog een onbekend verschijnsel. De siësta is pas in de loop van de jaren twintig ontstaan doordat hogere ambtenaren hun middagpauze begonnen te verlengen. Dit werd nagevolgd door hun ondergeschikten, waardoor er een dagritme ontstond waarbij gewerkt werd tussen negen uur tot middagpauze, en pas vanaf vijf uur tot een uur of zeven of acht weer werd doorgewerkt. Onderzoek heeft aangetoond dat het houden van een siësta gezond is. Rop Zoutberg stelt daarentegen dat het de siësta slecht is voor het gezinsleven omdat de middag wordt gebruikt voor het heen en weer rijden naar huis en een korte slaap en van de avond weinig meer overblijft. Er worden dan ook pogingen ondernomen om de Spaanse werktijden te rationaliseren wat echter op tegenstand stuit.

Bron: Wikipedia