Het verband tussen Mien Dobbelsteen die Spaans spreekt en de Spanjaard die geen Engels kan - gebruiken en gewoonten

Laatst kwam ik tijdens een borrel een Portugees tegen en we raakten in gesprek. Als snel kwamen we op het thema, het verschil tussen de Portugezen en de Spanjaarden. Ik vroeg of de Portugezen ook moppen hadden over Spanjaarden net zoals wij die hebben over de Belgen en andersom. Hij zei van niet, maar ik had het idee dat hij zijn mond dichthield omdat misschien de pijnlijke waarheid best wel eens hard aan zou kunnen komen. Ik verzekerde hem dat ik mij niet persoonlijk aangevallen zou voelen, bovendien ben ik in Nederland geboren en getogen. Hij kon niet echt een mop bedenken maar al snel werd er met modder gegooid (vriendelijke modderspetters wel te verstaan) . Spanjaarden zijn zo trots, soms zelfs arrogant, ze spreken alleen maar Spaans en denken dat ze al winnaars zijn zelfs als ze nog niets hebben laten zien. Portugezen zijn wat bescheidener. Oeii pijnlijk, zou dat het Machismo kunnen zijn? Dus ik zeg tegen hem, dat de Spanjaarden veel kunnen leren van de Portugezen als het gaat om het spreken van andere talen. Ik ken genoeg Portugezen die vloeiend Spaans en Engels spreken. Wat is dat toch met die Spanjaarden? Is het onwil? Is het de trots die in de weg zit? Als we kijken naar de Duitsers en Fransen dan spreken die liever ook geen Engels. Na enig gemompel ga ik uit van de volgende theorie; Als ik het vergelijk met de Nederlander die overal ter wereld bekend staan om het spreken van veel talen, dan moeten we erkennen dat Nederland slechts een klein landje is. Het lijkt mij dan een logische verklaring, de Nederlanders pasten zich noodgedwongen aan, door andere talen te spreken en konden zij op die manier succesvol handel drijven met andere landen. Zo zou ik het ook zien met Portugal, dat is ook een relatief klein land. Maar om nou te zeggen dat alleen door dit verschil de Spanjaarden weigeren een woord Engels te spreken, dat lijkt me sterk. De andere factor die zwaar weegt, komt voort uit de Franco periode waarbij alles wat niet Spaans was werd verboden. Ook de locale talen zoals het Catalaans, Galicisch, Baskisch etc. Zelfs nu, 30 jaar naar Franco, is alles wat je op tv ziet of op de radio nagesynchronyseerd. Ik kan me nog herinneren dat ik vroeger bij mijn oma in Spanje, zeg 'ns AA keek waarbij Mien Dobbelsteen zelfs Spaans sprak. Ik snapte er alleen niets van want haar stem klonk in Nederland toch echt anders. Ook als je naar de bioscoop gaat is het nog altijd wennen als onze Brad of Tom niet echt hun zelf zijn. In de grote steden vind je wel bioscopen die gelukkig wel de originele versie vertonen. Ook als het gaat om Engelse woorden, worden ze letterlijk vertaald naar het Spaans. Ik noem de groep U2 is Oe dos, het vogeltje Tweety is Piolin of Road Runner wordt Corre Caminos of zelfs onze Willem Alexander die af en toe in de "Hola" (roddelblad) verschijnt heet daar Guillermo. Zou hij hiervan op de hoogte zijn? Ook doet dit me denken aan toen ik als kind, ik denk dat ik zo een jaar of zeven was, toen mij vader vroeg of ik zin had in een "perrito caliente", in het Nederlands is dit letterlijk een hete hond, waarop ik huilend zij dat ik geen hond luste en niet wilde dat hij dat ging eten omdat ik dat zielig vond voor dat hondje. Totdat hij later vertelde dat het gewoon een Hotdog was. Ach, een talenknobbel zullen de Spanjaarden wel niet zo snel ontwikkelen, toch zie ik steeds meer jongeren die toch wel wat engels kunnen spreken. Hoe je het went of keert als ik een Spanjaard Engels hoor spreken moet ik altijd lachen, het doet me denken aan de manier van praten van Bugs Bunny. Lo siento mucho!