zondag 15 maart 2009

Paraplu Paki en andere top verkopers uit Barcelona - gebruiken en gewoonten


De straatverkopers van Barcelona zijn misschien niet afgestudeerd in marketing maar hebben wel degelijk verstand van consumentenbehoeften; ze weten wat de wensen zijn van de klanten en ze brengen vraag en aanbod bij elkaar. Nu kunnen we het natuurlijk als makkelijk voorbeeld hebben over de dames van plezier die de man op de Ramblas weet te vinden. Maar ach, dit is over de hele wereld al eeuwenlang het geval, dus niet zo bijzonder, bovendien met onze unieke redlight district 'achter de ramen' spannen wij toch echt de kroon. Of wat dacht je van de entertainers op straat, zoals de geverfde mannetjes die pas bewegen als je geld geeft of de pantomime spelers die het overigens heel goed doen bij kinderen, maar die heb je ook overal. Dan heb je de muzikanten op de Placa Cataluyna die ik toch even onder de aandacht wil brengen. Nu heb je de standaard Indianen met panfluit op de ene hoek, die toch voor de nodige vrolijkheid zorgen, je moet er natuurlijk wel van houden anders kan ik me goed voorstellen dat op den duur dit ensemble op je zenuwen gaat werken. Als je even verder kijkt hebben we de man die de band begeleidt met een didgeridoo. Het zijn aparte klanken maar niet geheel onaardig. Het is anders dan anders laten wij het daar maar op houden. Ontzettend slim van die muzikanten want je kunt laten zien wat je in huis hebt door middel van een live optreden en aangezien het er toch al druk is van voorbijgangers en mensen die op de bus zitten te wachten, stoppen de mensen vanzelf als ze zich aangesproken voelen door de muziek en kun je meteen je cd verkopen. Want eventjes op het drukke placa Cataluyna staan levert veel op. Ik ga ervan uit dat je niet zomaar daar kan staan en dat er wachtlijsten zullen zijn voor zo een vergunning. Om een ander voorbeeld te noemen; Stel je besluit om een heerlijk dagje te winkelen, in jubelende stemming bevindt je je in het centrum, maar dan opeens verschijnen er dikke grijze wolken, vanmorgen keek je nog uit het raam en dacht je nog wat ziet het er somber uit met die toen nog lichtgrijze wolken, het zonnetje zal wel wat later opstaan vandaag. Maar om nou een paraplu mee te nemen, we zitten in Spanje en daar schijnt toch altijd de zon? En ja hoor je had het kunnen weten, even later begint het eerst met wat druppels maar dan valt het toch echt met bakken uit de lucht. Je jubelende stemming verandert want je bent nogal zomers gekleed, dus je besluit even te gaan schuilen, het liefst wil je naar huis gaan, maar dan opeens zie je in de verte je reddende engel; Is het een vliegtuig? Nee. Is het een vogel? Nee. Het is de Paraplu Paki(stani). Ondanks dat dit niet legaal is komt hij als geroepen en koop je een (wegwerp) paraplu dat na een paar keer gebruiken de vuilnisbak in kan, maar dan heb je er wel eentje met Burburry print. Na vermoeide voeten van al het gewinkel, heb je wel zin in een cafe con leche gekregen en besluit je om even op het terras te gaan zitten, het weer is inmiddels al opgeklaart gelukkig. En je treft alweer een ander mooi tafereel aan, namelijk de verkopers die op een kleedje van alles verkopen, van nep merk tassen, shawls, brillen en riemen tot cd's, ooit eens opgemerkt hoe snel ze weg zijn als er politie in de buurt is. In een rijtje verkopen ze naast elkaar en als de ene 'blauw onraad' ruikt waarschuwt hij de rest, door aan een simpel touwtje te trekken, nemen ze hun waar mee, het is net ongedierte, je knippert met je ogen en weg zijn ze, maar dat klinkt zo oneerbiedig. In de avond trek je je nieuwe aanwinst aan want je bent via via uitgenodigd voor een huisfeestje. Huisfeestje zijn meestal de beste feestjes, doordat het vrienden van vrienden zijn leer je altijd weer leuke nieuwe mensen kennen. Vaak neem je dan iets te eten of te drinken mee. Natuurlijk heb je geen tijd gehad om boodschappen te doen maar de vele avondwinkeltjes bieden uitkomst dus kun je nog snel even een fles Cava halen. Bijna op het adres aangekomen in de wijk El Raval wordt je aangesproken door iemand of je hash wil kopen, Nee, dank u! Ook hier zijn ze in alle markten thuis. De volgende dag besluit je met wat vrienden je roes uit te slapen op het strand. Het is prachtig weer en het is zonde om binnen te blijven zitten. Dit keer gewoon het strand van Barcelona, hoewel de stranden in de omgeving mooier en rustiger zijn, hebben jullie geen zin om met koppijn van waarschijnlijk het geslaagde huisfeestje ook nog eens de trein te moeten pakken. Met een grote zonnebril op lig je heerlijk op je handdoek, en begint de zon al aardig op je huid te broeien, je droomt weg met het rustgevende geluid van de golven op de achtergrond en dan op eens wordt je rust vreedzaam verstoord, je denkt opeens ik heb dorst en wil een lekker koud drankje, maar waarom?; "Coca Cola, Cerveza, Fanta, Agua Friiiiaaaaaaaa!!" en nog eens, de hele dag door, alsof het gaat om sluip reclame, maar het geschreeuw en de frequentie, kan je nauwelijks sluipend meer noemen, Oh nee het zijn de mannetjes die op het strand koude blikjes verkopen. Je hebt duidelijk een haat/liefde verhouding met ze, het liefst stop je ze onder een ijskoude douche als je ligt te doezelen maar ooh zo fijn als je niet naar de kiosk hoeft te lopen als je je dorst wil lessen. Je kan zeggen wat je wil, maar inventief zijn deze straatverkopers zeker te noemen.

Foto: http://imagenes.solostocks.com/z2_3905946/paraguas-automatico-con-ribetes-y-mango-de-madera.jpg

Geen opmerkingen: