Huismeester is watching you! - gebruiken en gewoonten

Als je in Spanje woont of gewoond hebt dan moet het fenomeen conciërge je bekend voorkomen. Niets leukers, dan na een dag hard gewerkt te hebben en blij dat je naar huis mag, zodra je het sleutel door het sleutelgat steekt en nog net een voet tussen de deur hebt gezet, je verwelkomt wordt door die goed glimlachse vriendelijke oude wat klein en gezette man, onze huismeester (laten we hem voor de eenvoud Pablo noemen) en je vraagt hoe je dag is geweest. Erg fijn, zou je denken? Maar de in eerste instantie zo vriendelijke man blijkt een dubbel gezicht te hebben en is helemaal niet meer zo aardig als je dacht. Sterker nog, onze Pablo begint je te irriteren. Een bittere pil, je mensenkennis heeft je in de steek gelaten. Beelden komen boven, het doet je denken, waar doet het je eigenlijk aan denken..ja het komt in de buurt van je moeder, maar nee dat verdient ze niet, het is zelf nog erger dan toen je nog bij je ouders thuis woonde. De bemoeienissen worden steeds brutaler. Vanaf het eerste moment zonder jou überhaupt te kennen of een slechte ervaring te hebben gehad, wordt je opgedragen niet teveel lawaai te maken, want in het appartementencomplex wonen namelijk ook oudere mensen. Of je wel de liftdeurtjes goed wil sluiten, anders gaat de lift niet meer op en neer. Goed, terecht punt, niets vervelenders als je op de bovenste verdieping woont en je moet genoodzaakt met al je boodschappen de trap oplopen omdat de lift ergens blijft hangen doordat je buurman nalatig is geweest om de deuren netjes te sluiten. Ding, dong! Je kijkt door het kijkgaatje van de deur en daar staat de uiterst charmante huismeester Pablo met iets te dikke jampotglazen. Je doet open, hij is daar met de electricien want er moeten nog even wat zaken bekeken worden. Moet er dan niet eerst een afspraak worden gemaakt met de eigenaar van dit appartement? Maar voor je het weet staan ze al binnen. En vraag je je af of dit niet een handige manier is om even binnen de boel te controleren. Even later verlaat je het appartement met een grote tas. Je dacht dat je alleen was maar opeens hoor je in je rechteroor, " Ga je alweer de deur uit, je gaat zeker sporten"? Hmmm..je gaat je afvragen of je verantwoording schuldig bent. Om beleefd te zijn en de vrede te bewaren, pers je met moeitje het woordje 'Ja' uit je lippen en wens je hem een goede dag toe. Echter bij terugkeer wordt opgemerkt dat je planten water nodig hebben. Het liefst wil je gillen, kan hij zijn tijd niet nuttiger besteden? Maar de beste tactiek is - oor in, oor uit-. Ach, soms moet je gewoon slikken want hij houdt wel een oogje voor je in het zeil en dan liefst het appartementencomplex of krijgt hij ook betaald om jou in de gaten te houden?