Live In The Living - huiskamerconcerten in Barcelona en Madrid

Na het interview met Rick Treffers (o.a. organisator van LITL) was ik wel heel erg benieuwd geworden naar zijn zogenaamde Live In The Living - huiskamerconcerten. Tot mijn verbazing maar groot genoegen, wordt LITL niet alleen in Nederland georganiseerd maar ook in Spanje. Zo kwam ik via zijn twitter pagina erachter dat er een huiskamerconcert zou plaatsvinden in Madrid. Dit maakte het natuurlijk wel heel gemakkelijk om dit bijzondere concept zelf uit te testen...

Mijn ervaring: In de buurt van locatie aangekomen, vraag ik mij af of het hier wel is. De deur naar een binnenplaats staat wagenwijd open...al snel komen andere gasten en merken wij op dat het hier inderdaad moet gaan gebeuren. Wij worden hartelijk ontvangen door Pilar en de gastvrouw. "Pak een biertje uit de ijskast, daar ligt wat te snaaien en ga lekker genieten" Hier zitten we dan in de mooie huiskamer met hoge plafonds en piano rondom Plaza Mayor, met een biertje in de ene hand en in een de andere hand een retro sandwich - pan Bimbo con Nocilla (wit brood met de Spaanse Nutella) - en 3 geweldige bands om naar te luisteren, wat wil de alternatieve levensgenieter nog meer...

De man achter LITL; duidelijk iemand die verstand heeft van liefde voor de muziek. Natuurlijk af en toe een groot concert van een goede artiest daar kan ik zeker mee uit de voeten en gaan deze zelfde voetjes meerdere keren van de vloer. Helaas hangt daar vaak ook een prijskaartje aan maar heus de goede artiest weet jou en samen met tienduizenden andere fans tot op zekere hoogte te raken. Maar een ander verhaal is; bezorgt het je daadwerkelijk kippenvel (voor mij de kwaliteitsgraadmeter)? Zou je niet het liefst willen dat de artiest jou het gevoel gaf alleen voor jou te spelen? Zoals een serenade te weeg kan brengen? Misschien ben ik iets te romantisch ingesteld maar ik ben gewoon geen grote aanhanger van massaal en verkies liever een Paradiso of de Melkweg dat veel meer karakter biedt, boven een Ahoy of een Amsterdam Arena. In de kleine zalen zie je tenminste nog de interactie ontstaan tussen het publiek en de artiest. En dus met dit briljant concept, al helemaal in een huiskamer. Als je het mij vraagt, zou het zo altijd moeten zijn. Kortom Casa Archidona heeft oren naar LITL en het smaakt absoluut naar meer.

IN
EEN
NOTENDOP

Waarom is LITL eigenlijk zo bijzonder?
LITL= akoestische popconcerten in de huiskamers van de mensen en soms ook dichters/schrijvers
LITL= elke aflevering drie artiesten, van landelijk bekend tot aanstormend talent
LITL= sfeervol, intiem, persoonlijk, soms hilarisch en altijd intens
LITL= het publiek zit heel dicht bij de artiest (als in een Spaanse flamenco-tablao)

Foto ©: Laura Rij
Website: www.liveintheliving.nl
Filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=XyRTBAVnd5w

Wie heeft er nog ergens een oude sok bewaard? De peseta is terug! - travel

Maart 2002 was de peseta voor het laatst gezien. Maar de peseta is weer terug van weggeweest. Mugardos, een kleine stad in het noorden van Spanje heeft besloten om naast de euro ook de peseta als betaalmiddel te accepteren. Het gaat om exact 61 winkeliers die weten dat de klant in dezer dagen liever de hand op de knip houdt en in de vertrouwde peseta een manier vonden om de locale economie een boost te geven. De regeling is een groot succes en leid tot peseta toerisme. Er zijn namelijk nog genoeg mensen die peseta's bewaard hebben liggen en of weer in een oude sok hebben teruggevonden (bijv. via overleden familielid). Men komt nu van heinde en ver om de volledige spaarpot te legen. Wie heeft nog meer peseta's in een vergeten hoekje liggen?

Fiestas de San Isidro Labrador - feesten

Vorige week was het de feestweek van San Isidro.(de beschermheilige van zijn geboortestad Madrid maar ook van de landbouw) Ook buiten Madrid wordt er aandacht besteed aan San Isidro maar staat er minder bekend om. Traditiegetrouw komen de Madrilenen op 15 mei bij elkaar bij la Padrera om hoe kan het ook anders- te eten-ik zeg wel eens voor de grap, een van de core businesses van de Spanjaarden. Je moet het zien als een grote picnic, waarbij iedereen zijn kleedje neerlegt en geniet van zijn tortilla de patata (aardappelomelet), la empanada (soort gevulde pastei), wijn of een cocido madrileño (een typische Madrileens stoofpotje). Op die dag is het tevens gebruikelijk om je ‘chulapo’ (traditionele kleding) te kleden en dan de ‘chotis’ (traditionele dans) te dansen. Verder zijn er traditionele koekjes te verkrijgen o.a. ‘rosquillas tontas’ (tontas=stomme, zie voor recept waarom ze zo genoemd worden). Maar er zijn ook velen die de bedevaart maken naar de kapel van San Isidro waar je ‘wonder’ water kunt drinken uit de fontein. San Isidro creerde namelijk op deze plek een waterbron, toen hij met een steen op een rots sloeg. De feestweek van San Isidro betekent ook dat het nieuwe seizoen is aangebroken van het stierenvechten in de Arena Las Ventas. Behalve Hemingway die duidelijk liet blijken in zijn boeken dat hij een passie had voor het stierenvechten, geloof ik dat er weinig mensen zijn die van deze traditie gecharmeerd zijn. Cultuur blijft niet altijd even makkelijk om te kunnen begrijpen.

Bron: Wikipedia
Foto: http://www.fuenterrebollo.com/Personajes/1983/1983-10000-isidro-labrador.jpg
Filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=zDXERKFz1Yc

De ultieme droom van de 'viejo verde' duizenden vrouwen rennen in Spanje met Carrera de la Mujer in strijd tegen borstkanker - Casa Archidona Report

Illustraties: Nataliya de la Fosse ©
Aangestoken met het hardloopvirus door verschillende vrienden, besloot ik dat het ook voor mij weer eens hoog tijd werd, om de beentjes te laten bewegen en de adrenaline wat op te voeren. Het niveau van een hele marathon zag ik een beetje als te hoog gegrepen maar tot voor kort heb ik mij wel laten overhalen om mee te doen met de Dam tot Dam loop in september. Daar was overigens niet een heel lang betoog voor nodig, het is immers een goed doel en ik heb nog wel even de tijd om te trainen. Goed niet teveel praatjes maar hollen is het principe. Dus heb ik mijn Vlaamse coach Evy Gruyaert van 'Start to Run' weer uit de kast gehaald en aangezien de veering uit de renschoenen ook inmiddels ver te zoeken was en geen last wilde hebben van knieblessures, ben ik meteen naar de winkel gerend om nieuwe schoenen te kopen. Nu kan ik zeggen dat ik de trotse eigenaar ben van topschoenen die in samenwerking met mijn iPod Nike run applicatie en een chip die je onder in je schoen kan plaatsen, exact kunnen aangeven hoeveel kilometer je hebt afgelegd en hoeveel kalorieën je hebt verbrand. En wat nog leuker is, Lance Armstrong die tegen je zegt "I just wanted to say great job on finishing your longest run yet! Keep it up!”

Vanmorgen had ik graag in Madrid ter voorbereiding meegedaan met de "Carrera de la Mujer" in strijd tegen borstkanker, waar het niet dat ik te laat was met inschrijven. Een ultieme droom voor de "viejo verde" die 20.000 vrouwen bij elkaar voorbij ziet rennen en mag aanmoedigen! Kijk op de website voor meer informatie,overige data en steden.

Winkeltip: Mocht je in Madrid op zoek zijn naar een runner shop dan kan ik je Bikila van harte aanbevelen! Verwacht geen grote moderne Perry Sport, maar een typische no-nonsense Spaanse runners winkel, de deskundigheid is daar absoluut niet minder om. De eigenaar heeft mij perfect geholpen. Zij hebben een apparaat die meet welke hardloopschoenen geschikt zijn voor jou.

Website: Carrera de la Mujer
Málaga 06/03/2011- Valencia 10/04/2011- Madrid 08/05/2011- Vitoria 12/06/2011 - Gijón 26/06/2011- Sevilla 02/10/2011 - Barcelona 06/11/2011- Zaragoza 13/11/2011
Filmpje:http://www.youtube.com/watch?v=lDejnvPtUjQ&feature=related

Kip met Appel.....Cider bij Casa Mingo - bijzondere plekken in Madrid

Casa Mingo sinds 1888 een begrip in Madrid en een absolute aanrader voor mensen die niet per se houden van teveel poespas!

Wat zijn mensen die niet per se houden van teveel poespas:
*mensen die als zij uit eten gaan niet met een hongergevoel naar huis willen. (worden over het algemeen niet blij van moleculaire gastronomie)
*mensen die presentatie/etiquette/ambiance geen vereiste vinden
*mensen die culinair verantwoord zijn; kwaliteit weten te waarderen of het nu bij een Michelin sterren restaurant is of bij de toko op de hoek.

Vlakbij de Metrohalte Principe Pio vind je deze populaire taverne, die je doet denken aan de typische Asturiaanse (regio Noord Spanje) appelcider bars. Een ander pluspunt is dat Casa Mingo een zeer overzichtelijke kaart heeft en iedereen weet eigenlijk waar die voor komt: gegrilde kip, cider, chorizo, tortilla en empanadas. Zo simpel kan het dus zijn. En als kers op de taart; in de zomer is er een terras en Casa Mingo bevindt zich naast de Ermita Real de San Antonia, waar je fresco's kunt bewonderen van Goya!

IN
EEN
NOTENDOP

Waarom is Casa Mingo een aanrader?
Casa Mingo=informeel en trekt breed publiek (mensen die liever niet teveel geld uitgeven, studenten, toeristen, bourgondiers die weten dat lekker niet altijd duur hoeft te betekenen)
Casa Mingo=redelijke prijzen
Casa Mingo=overzichtelijke kaart (uitermate handig voor mensen die nooit een keuze kunnen maken)
Casa Mingo=heerlijke kip en eigen gebrouwen cider

Adres: Paseo de la Florida 34 , 28008 Madrid
Website: Casa Mingo

Zanger Rick Treffers mag niet klagen! - Spanjeliefhebbers aan het woord

'Ik kocht een afgeragde Datsun voor 200 gulden en een Yamaha-viersporenrecorder (400 gulden) en reed naar Spanje'

CA: Voor de mensen die jou nog niet kennen wie is Rick Treffers?
Rick Treffers: Rick Treffers is een zanger, liedjesmaker, schrijver en muzikant die zijn hart probeert te volgen, al sinds zijn achttiende in Amsterdam woont en sinds die tijd verknocht is aan Spanje, waar hij met zijn groep Mist meerdere keren op tournee ging en diverse cd’s uitbracht. Hij is melancholiek van aard, levensgenieter en gedreven tegelijk. Hij waait niet met alle winden mee en heeft een hekel aan bekrompenheid en blabla. Geen gemakkelijke jongen dus;-)
CA: Hoe onstond de liefde voor muziek/theater?
Rick Treffers: Muziek zat er al vroeg ingebakken. Het begon met Avro’s TopPop in de jaren zeventig. In mijn puberteit raakte ik tijdelijk verslaafd aan hardrock, omdat ik van melodie hield en mij wilde afzetten tegen ‘de gevestigde orde’. Ik begon te zingen in heavy metal-groepjes, met een leren jas die mij een paar maten te groot was en een retestrakke stretchbroek met zwart-witte strepen. Ik leerde toen dat je iets moet durven om ergens te komen en dat het heerlijk kan zijn om samen muziek te maken en dat te delen met publiek. Tegenwoordig maak ik geen hardrock meer. Integendeel.. Tegelijk met de liefde voor muziek ontstond de liefde voor literatuur. Als tiener verslond ik Slauerhoff, Hesse en W.F. Hermans. Later kwamen daar onder meer García Lorca en Paul Bowles bij. De stap naar theater kwam daardoor ook dichterbij. Zelf stond ik pas in 2008 voor het eerst echt op de theaterplanken, samen met schrijver Thomas Verbogt. In 2010 had ik mijn eerste eigen theatervoorstelling (Prettige Vooruitzichten). Ik kan erg genieten van theater. En film! Toch kan ik als kunstenaar het beste uit de voeten met muziek en taal.
CA: Wat is jouw link met Spanje?
Rick Treffers: In de vroege jaren zeventig ging ik met mijn ouders op vakantie aan de Costa Dorada, maar dat is lang geleden. In 1990 werd ik afgewezen op het conservatorium in Nederland en liet een toenmalige geliefde mij in de steek. Ik was 23 en vond dat het tijd was voor avontuur. Ik kocht een afgeragde Datsun voor 200 gulden en een Yamaha-viersporenrecorder (400 gulden) en reed naar Spanje. Eerst naar Alicante, waar mij een baantje als baliemedewerker bij een bank was beloofd. Dat bleek een indianenverhaal. Vervolgens reed ik door naar Piedrahita, een dorpje in de Sierra de Gredos. Daar waste ik borden en glazen af en bakte ik hamburguesas en sandwiches vegetales in Bar Danubio, waar een Nederlander de scepter zwaaide. Daarna heb ik een klein jaar Engelse les gegeven aan Academias Colón in Madrid. Dat was leuk en spannend. Toen ik een jaar later in Nederland mijn muziekcarrière serieus had opgestart, ben ik al snel met mijn eerste demo’s naar Spanje gegaan om daar gehoor te vinden bij de muziekindustrie. Dat lukte goed, binnen korte tijd had ik een Spaanse platenmaatschappij gevonden die mijn muziek wilde uitbrengen. Ondertussen kreeg ik een relatie met een Madrileense, dus mijn banden met Spanje bleven meer dan warm. Die relatie hield twee jaar stand. We zijn nog steeds vrienden. Met haar heb ik in 2004 ook nog een cd met haar liedjes opgenomen (Una – Fábrica de Cemento). Met mijn band Mist (dat daarvoor Miss Universe heette) bracht ik drie cd’s uit bij Astro Música en speelde ik veel bij Radio Nacional de España. Ook waren we live te zien en horen op een paar televisieprogramma’s op La2 en TeleMadrid. Dat was vet! Omdat ik inmiddels goed Spaans sprak deed ik her en der wat baantjes, zoals het werken bij platenlabel Astro Discos en tekstjes schrijven voor Heineken tijdens FIB, het popfestival in Benicassím. Mijn banden met Spanje zijn zowat nauwer dan de Straat van Gibraltar, ook omdat ik er nu veel fijne vrienden heb. In Murcia, Madrid, Galicië, Catalonië, Valencia, Granada...
CA: Je bent van meerdere markten thuis, klopt het ook dat wij bij jou Spaanse les kunnen volgen?
Rick Treffers: Dat klopt. Deze zomer – en ook in september – geef ik Spaanse les voor beginners. Het zijn lessen die gegeven worden op een waanzinnig mooie, rustige locatie in het Baix
Ebre-gebied, temidden van olijfbomen, bergen en maar een paar kilometer van zee verwijderd. In zo’n ontspannen sfeer ga ik proberen de cursisten lekker eenvoudig Spaans te laten spreken. Niet te veel droge theorie, maar vooral communiceren, aan de hand van rollenspelletjes, taalexcursies en ... muziek. Via mijn website ricktreffers.nl is er meer over te lezen.
CA: Als je voor 1 dag in de huid mag kruipen van een Spaans artiest, wie zou dat dan zijn en waarom?
Rick Treffers: Ik zou dan wel een dagje Kiko Veneno willen zijn. Hij maakt liedjes vanuit zijn Andalusische hart, bezit een frisse kijk op het leven en heeft flamencobloed. Volgens mij heeft hij ook veel leuke vrienden en vriendinnen. Leuke man.
CA: Favoriete plek in Spanje en waarom?
Rick Treffers: Sierra de Cabo de Gata. Het landschap en de magische sfeer daar heeft mij vanaf de eerste keer dat ik er was gegrepen. Las Negras, Nijar, Rodalquilar, Agua Amarga, Sorbas, Tabernas, San José. Het was alsof ik daar al eerder geweest was. Misschien was ik in een vorig leven een woestijnrat. Ik hoop hier ooit een mooi huis te hebben. En een muziekstudio natuurlijk. En veel katten, een hond en een geit.
CA: Beste Spaans export product?
Rick Treffers: Dat is moeilijk kiezen. Ik ben een groot liefhebber van Rioja en Ribera de Duero namelijk. Toch kies ik voor de flamenco, omdat het zo uniek en onvergelijkbaar is. Baanbrekende artiesten als Enrique Morente, Camarón de la Isla en Lole y Manuel hebben mij zelfs beïnvloed, al is mijn muziek totaal iets anders dan flamenco.
CA: Hutspot met klapstuk of lentejas met chorizo?
Rick Treffers: Lentejas natuurlijk, en dan het liefst in een spartaans wegrestaurant ergens in uitgestrekt Castilla y León. Hutspot en spruitjes heb ik überhaupt nooit door mijn keel gekregen.
CA: Waarvan krijg je het Spaans benauwd?
Rick Treffers: Van luidruchtige (meestal dronken) Nederlanders en Engelsen in Barcelona en andere Spaanse kustplaatsen.
CA: Waarom denk je dat programma's als “Ik Vertrek” zo goed scoren?
Rick Treffers: Enerzijds omdat veel mensen wel eens de droom koesteren om het roer volledig om te gooien in hun leven. Via zo’n programma kunnen ze dan zien hoe het hun zou kunnen vergaan. Het wekt de nieuwsgierigheid. En het is lekker veilig. Anderszijds omdat leedvermaak nu eenmaal goed scoort op tv. Ik ben wat dat betreft ook geen heilige, hoor.
CA: Als het gaat om belangrijke beslissingen, blijkt dat men gemiddeld er een jaar overdoet om de knoop door te hakken. Wat gaf bij jou de doorslag om Nederland achter te laten?
Rick Treffers: Ik had op artistiek gebied even weinig vooruitzichten en afspraken in Nederland. Mijn ouwe trouwe kater Lolita legde vorig jaar het loodje. Ik zat niet lekker in mijn vel en het tijdperk Wilders zat er aan te komen. Het was tijd om er tussenuit te knijpen. De definitieve knoop hakte ik (inderdaad) pas een jaar later door. Dat was toen mijn vriendin te kennen gaf voor een jaar naar Spanje te willen gaan. Dat was de spreekwoordelijke druppel.
CA: Is het gras niet altijd groener?
Rick Treffers: Jazeker. Is het niet mooi om altijd dromen en verlangens te blijven houden? Ik ken Spanje inmiddels goed genoeg om te weten dat het er niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Goed eten, een fijn klimaat, overweldigende natuur en sociale mensen zijn echter basiswaarden die ik eerder in Spanje vind dan in Nederland. Die basiswaarden begin ik steeds belangrijker te vinden.
CA: Een hulpmiddel om besluiten te nemen is de plussen en de minnen tegen elkaar weg te strepen. Hoe ziet jouw balans Nederland-Spanje eruit?
Rick Treffers: Ik doe een gooi:
Nadelen Nederland: te vol, matig klimaat, filevorming, rechts kabinet, tegen de wind in fietsen, veel regeltjes waar je het Spaans benauwd van krijgt, schijntolerantie, individualistische samenleving, voor-wat-hoort-wat-cultuur, liever niet boven het maaiveld uitsteken, iedereen heeft een mening, gericht op Verenigde Staten, calvinisme, lange wachtlijsten in ziekenhuizen, Hollandse nuchterheid, de toestand in verzorgingstehuizen, hoge belastingen.
Voordelen Nederland: lekker brood, lekkere pindakaas, lekkere hagelslag en koekjes,kroketten, satésaus, pikant eten, familie (kan ook een nadeel zijn), moedertaal, veiligheid (kan ook een nadeel zijn), sociale zekerheid, goede infrastructuur, lekker fietsen, alles bij de hand, de duinen, tandenstokers van de Etos.
Nadelen Spanje: hoge werkloosheid, hoge huurprijzen (in de stad), bureaucratie, grote afstanden en dan maar 110 km per uur mogen rijden, andere afsprakencultuur, de status van de huisdieren, Partido Popular, ETA.
Voordelen Spanje: ruimte, het weer, twee keer warm eten per dag, prijsniveau, de wijn, passie, de Middellandse Zee, bergen, stuwmeren, hoogvlaktes, woestijn, de mensen, de Spaanse keuken in het algemeen humor, oprechte, aangeboren liefde en aandacht voor muziek en andere cultuuruitingen, orujo blanco, café cortado, lekker je servetje of olijfpit op de grond gooien in een kroeg, haarspeldbochten, mañana, barmhartigheid, Spaanse films, poort naar Zuid-Amerika.
CA: Heb je tips voor mensen die nu in hetzelfde schuitje zitten?
Rick Treffers: Uiteindelijk heb ik de beslissing met mijn buik genomen, niet met hoofd en telraam ☺
CA: Wij willen heel graag weten of je je huiskamerconcerten omzet naar “salon conciertos" in Spanje?
Rick Treffers: Live in the Living - het initiatief van huiskamerconcerten dat ik in 2002 bedacht en startte - bestaat sinds 2006 ook in Spanje: www.liveintheliving.es. De huiskamerconcerten (Live in the Living) zijn uniek vanwege hun intimiteit en bijzondere aandacht van het publiek.
CA: Op jouw album “Prettige Vooruitzichten” horen wij wat Spaanse kreten, kunnen wij een compleet album in het Spaans van jou verwachten?
Rick Treffers: Dat is een juiste conclusie (eentje met wat Nederlandse kreten hier en daar...). Ik kan nog niet te veel over het thema vertellen, maar ik heb inmiddels zeven Spaanstalige liedjes geschreven. Later dit jaar ga je er meer over horen. Ik vind het reuze spannend en leuk om te doen en het past mooi bij mijn stap om naar Spanje te gaan.
CA: Wat wil je nog worden als je later groot bent?
Rick Treffers: Porno-acteur op de Canarische Eilanden.
CA: Tot slot, welke vraag zou je zelf willen stellen aan andere Spanjeliefhebbers?
Rick Treffers: Welk stukje van jezelf probeer je te (her)vinden in Spanje?

Website: www.ricktreffers.nl
Foto ©: Jepe van Popta
Videoclip Ik mag niet klagen: http://www.youtube.com/watch?v=95nYZAjBbE8

Twee mei Madrid viert en herdenkt de opstand tegen Napoleon - Geschiedenis

Historisch gezien is twee mei een belangrijke dag voor Madrid. Ter nagedachtenis aan de opstand tegen Napoleon worden vandaag rondom Plaza Dos de Mayo in het Malasana destrict (Madrid) verschillende festiviteiten gehouden. De avond ervoor, 1 mei laat men traditiegetrouw vuurwerk zien rondom de jardines de las Vistillas. In de namiddag van 2 mei is er op het Plaza de Oriente een militaire vertoon ter ere van de dappere Madrilenen die vochten tegen de invasie van Napoleons troepen.

Een stukje geschiedenis:
De Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog (Spaans: Guerra de la Independencia Española 1808-1814) was een gewapend conflict tussen de Spanjaarden, Portugezen en Britten aan de ene kant en de Fransen onder Napoleon aan de andere kant. Het was de eerste guerrillaoorlog uit de geschiedenis. Door de zwakte van Spanje tijdens deze periode werd het proces van onafhankelijkheid van Latijns-Amerika in gang gezet. Op 9 februari 1808 staken de troepen van Napoleon de grens met Catalonie over en in de maanden hierna trok Napoleon de rest van het noorden van Spanje binnen en liet de Spaanse kroon in handen vallen van zijn broer Jozef Bonaparte. Op deze manier legde Napoleon het Spaanse overheidsstelsel aan de Franse ketting, en dwong hij de zuiderburen om met de Fransen samen te werken. Het Spaanse volk pikte deze overheersing niet en op 2 mei 1808 kwam het, gesteund door de oproep van de burgemeester Andrés Torrejón van de bij Madrid gelegen stad Mostoles om de Spaanse koning Ferdinand VII te helpen. (deze werd door Napoleon vastgehouden). Er werd strijd geleverd op het Puerta del Sol, het centrale plein van de Spaanse hoofdstad en bij de oude Puerta de Toledo (die toen nog niet stond op de plek van de huidige poort). Deze opstand werd door de inmiddels talrijke Franse soldaten hard neergeslagen en de Spaanse legeraanvoerder Pedro Velarde Santillan kwam bij de hevige gevechten om het leven. Zowel van de opstand op 2 mei als van de massa-executie door de Fransen op 3 mei (zie plaatje) heeft Francisco Goya een beroemd schilderij gemaakt. Na hevige gevechten door heel Spanje werd Napoleon uiteindelijk in 1814 in de Slag bij Leipzig verslagen, waarna hij werd verbannen naar het Italiaanse eiland Elba.

Bron: wikipedia

Alle Spaanse moeders in het zonnetje gezet met Dia de la Madre! - feesten

Illustraties: Nataliya de la Fosse ©
Als het goed is zal vandaag menig Spanjaard zijn/haar moeder in de watten leggen, want het is Moederdag en dat viert men in Spanje altijd de eerste zondag van de maand mei! (Helaas...de Nederlandse moeders moeten nog eventjes geduld hebben tot de tweede zondag van de maand mei.) Ik ben helemaal voor Moederdag en men kan wel zeggen dat het een commercieel feest is. Maar zeg nou zelf als iemand een speciale dag verdient is het wel een moeder (of vader of ander belangrijk persoon in je leven) die altijd voor je klaarstaat!
Gelukkig zijn ze vaak snel tevreden en al heel blij een dagje verlost te zijn van alle huishoudelijke taken en of met een zelfgemaakt ontbijt, tekening of verse bloemen.
Ik hoop dat alle Spaanse moeders in ieder geval, vandaag zullen genieten!

Hier een stukje achtergrond:

Het vereren van moeders is een veel oudere traditie dan de moderne Moederdag. Een feest dat ontleend is aan het gebruik van de moedercultus in het oude Griekenland. De formele moedercultus met ceremoniën voor Cybele of Rhea, de Grote Moeder der goden, werd overal in Klein-Azië beoefend op de Idus van maart.”

De katholieke Kerk kent een lange traditie van verering van Maria, de moeder van Jezus.

In het Verenigd Koninkrijk is Mothering Sunday een christelijke feestdag, te vieren op de vierde zondag in de Vastentijd, de aanloop naar Pasen, waaruit de huidige Britse variant van Moederdag is geëvolueerd. In 1644 was er was er in Engeland voor het eerst sprake van een Moederdag zonder kerkelijke achtergrond.

Pas in het midden van 19e eeuw werd Moederdag in Amerika geïntroduceerd. In 1870 startte rechter Julia Ward Howe uit Philadelphia een grote publiciteitscampagne voor Moederdag, een dag die in het teken moest staan van pacifisme en ontwapening door vrouwen. Het succes kwam echter pas nadat Anna Marie Jarvis in 1907 Moederdag begon te promoten als een dag van waardering voor moeders. In 1908 organiseerde Anna Jarvis (1864-1948) uit Grafton,West Virginia de eerste Moederdag, vooral om haar moeder Ann Reeves Jarvis te herdenken die in de Amerikaanse Burgeroorlog zogenaamde Mother's Day Work Clubs had georganiseerd om voor voedsel en medicijnen voor hulpbehoevende moeders te zorgen. Het idee sloeg aan, en Jarvis zette door om meer mensen over te halen. In 1914 besloot president Woodrow Wilson dat elke tweede zondag in mei voortaan Mother's Day zou zijn, een nationale feestdag.

De feestdag heeft zich in zijn huidige vorm vanuit de Verenigde Staten over de rest van de westerse wereld verspreid.

De Amerikaanse Moederdag was nog niet bekend, toen de Antwerpse liberaaldenkende kunstenaar en schepen Frans van Kuyck (1852-1915) in 1913 een Moederdag lanceerde op 15 augustus, de feestdag van Maria, sinds 1124 de patrones van de stad. Het was de dag van de grote Mariaprocessie. Volgens de Antwerpse schepen was de sociale orde in het begin van de eeuw grondig verstoord door de ingrijpende modernisering. Zijn remedie: het herstellen en cultiveren van de waardigheid van de familie. Hiervoor moest volgens Van Kuyck alles ingezet worden op het in beeld brengen van de rol van de moeder in het gezin en de maatschappij. Een speciale dag leek hem een ideale techniek. Van Kuyck mobiliseerde de plaatselijke pers en de scholen, publiceerde een scenario en zette een propagandacomité aan het werk. De kinderen en vader moesten moeder verrassen met versieringen, gelegenheidsversjes, bloemen, speciale broodjes en zelfs juwelen.

Bron: wikipedia

Appeltjes van Oranje uit Valencia - Casa Archidona Drawings

Illustraties: Nataliya de la Fosse ©